Het Geluk van Limburg – Een boek met impact
Mensen die beweren dat een bepaald boek hun leven heeft veranderd vond ik altijd nogal overdreven. Sinds ik enkele jaren geleden Het Geluk van Limburg van Marcia Luyten heb gelezen moet ik nu eerlijk zeggen dat dit boek voor mij ook iets belangrijks in gang heeft gezet, en daarmee mijn leven misschien toch wel heeft veranderd, of op zijn minst beïnvloed.
Onder het kopje ‘Over’ op deze site kun je lezen hoe ik mijn interesse voor heemkunde en het mijnbouwverleden ontdekte. Dit boek heeft voor een groot deel bijgedragen aan die interesse en heeft in principe de basis gelegd voor mijn avontuur als zelfstandig stadsgids.
Toen ik mijzelf begon af te vragen waarom de omgeving waar ik al mijn hele leven woon is zoals deze is raadde mijn moeder mij aan om Het Geluk van Limburg te lezen. En dat heb ik gedaan, met veel interesse en veel verbazing. Wat is hier, in de Oostelijke Mijnstreek, veel gebeurd in de recente geschiedenis. Ik vind het vooral zo’n ongelooflijk gegeven dat één grote werkgever (de mijnen) het leven en de omgeving van mensen zo diep kan beïnvloeden, en dat het wegvallen van deze industrie vervolgens zo’n verregaande gevolgen heeft dat die vandaag, bijna 50 jaar later, nog steeds merkbaar zijn. Dat vind ik heel fascinerend. Net zoals het feit dat alles wat met de mijnen te maken heeft zo snel is uitgewist dat er vrijwel niks meer aan herinnert.
Het Geluk van Limburg gaat uitgebreid op deze geschiedenis in en heeft voor mij heel wat duidelijk gemaakt over mijn geboortegrond. Verweven met deze geschiedenis wordt het verhaal van Sjaakie verteld. Sjaakie is voorbestemd om naar de mijnen te gaan, maar hij wil niet. Wat nogal lastig is als je opgroeit in een omgeving waarin alles is ingericht op een toekomst in de mijnen. Sjaakies verhaal is heel waardevol voor dit boek. Zo wordt heel beeldend beschreven hoe het was om te leven in een mijnwerkerskolonie en hoe Heerlen eruit zag in haar gloriejaren. De ontreddering die heerste bij de mijnsluiting is in dit boek haast voelbaar. Ik was gegrepen door deze verhalen en bleef maar doorlezen. Ik wilde zó graag dat Sjaakie ondanks alles gelukkig zou worden.
Marcia Luyten, de schrijfster van dit boek, heb ik een paar jaar geleden ontmoet. Ik heb haar verteld wat haar boek voor mij heeft betekend. Ook heb ik haar gevraagd of het einde van het boek, de laatste scene over Sjaakie, echt is gebeurd of dat het misschien wat is aangedikt voor het verhaal. Ze vertelde dat het eind écht waar is. Die wetenschap maakt het boek nog mooier dan dat ik het in eerste instantie vond. Inmiddels heb ik het boek drie keer gelezen en staat het als waardevolle schat in de boekenkast. Mét een berichtje van Marcia erin.
